Van Japanse draagmoeders tot de transfer van Ronaldo naar Juventus, belastingen zijn overal!
We need to talk about taxes, taxes, taxes and all the rest is bullsh*t is wat Rutger Bregman vertelde tijdens een bijeenkomst in Davos. En als Rutger het zegt dan gaan we dat dan ook maar even doen, met vandaag het onderwerp: opvallende belastingnieuwtjes. In het vervolg zal je lezen wat de echte reden is waarom Ronaldo naar Juventus is gegaan, hoe Japanse draagmoeders functioneel zijn voor Chinese functionarissen en het boekhoudkundige trucje achter de wissel tussen Pjanic en Arthur. Lees en geniet!
De fiscale reden achter de transfer van Ronaldo naar Juventus.
Messi, Ronaldo, Messi, Ronaldo een eeuwige discussie over wie nou de beste voetballer is. Jan de Belastingman houdt zich afzijdig in deze discussie en focust zich voornamelijk op de overeenkomsten. Want naast dat beide heren een aardig balletje kunnen trappen staan ze ook bekend als notoire belastingontduikers. Beide spelers hebben schikkingen getroffen van vele miljoenen om een gevangenisstraf te voorkomen. Helemaal verwijtbaar is het ontduiken natuurlijk niet, met een toptarief van 52% en een jaarsalaris van 138 miljoen blijft er na de belastingafdracht natuurlijk niet veel over…..
Verschillende media beweren zelfs dat een zuiver fiscale reden ten grondslag ligt aan de transfer van Ronaldo naar Juventus. Zoals een goede journalist betaamt deed Jan de Belastingman onderzoek en belde zijn Italiaanse neef Jano de Belastingmano op om meer informatie in te winnen. Jano vertelde hem dat dit klopt en dat het gaat om de in 2017 aangenomen begrotingswet. In deze wet is bepaald dat individuen die voor langer dan 10 jaar in het buitenland hebben gewoond maximaal
€ 100.000 betalen over hun buitenlandse inkomen. Een enorm voordeel dus voor Ronaldo die naast zijn gebruikelijk salaris nog vele inkomsten heeft uit het buitenland. Denk bijvoorbeeld aan Nike of zijn eigen merk CR7. Zo zie je maar weer hoe groot de impact van belastingen zijn en vergeet dus vooral al de loze uitspraken van Ronaldo over een sportieve uitdaging, nieuwe kansen en al dat soort onzin. Er is maar één reden en dat is TAXES!
Japanse draagmoeders als middel tegen belastingen.
Uiteraard blijft Jan de Belastingman zijn fiscale kennis verbreden en verbeteren. Daarnaast leest hij in zijn vrije tijd graag boeken die gaan over belastingen. Zo stuitte hij in het boek moneyland geschreven door Oliver Bullough op een wel heel bijzonder verhaal. Tuurlijk kon hij dit voor zichzelf houden maar Jan de Belastingman deelt graag zijn kennis met andere dus volgt hier een mooi verhaaltje.
De Japanse krant Mianichi Shimbun (wie kent het niet) meldde in 2016 een wel heel bijzonder verhaal. Hoogeplaatse Chinese functionarissen zouden namelijk eitjes van echtgenotes laten weghalen, ze bevruchtten en daarna laten plaatsen in vrouwen in Japan. Het idee hierachter? De Japanse wetgeving kent een maas met betrekking tot het draagmoederschap. Het is niet gereguleerd en dus is het mogelijk voor de draagmoeder om als officiële moeder op het geboortebewijs van het kind te staan. Dit zorgt er dan weer voor dat het kind (biologisch gezien van Chinese afkomst) in aanmerking komt voor een Japanse nationaliteit. Een corrupte functionaris kan op die manier zijn vermogen overdragen aan iemand tot wie hij ogenschijnlijk geen relatie heeft. Dit veroorzaakt een mate van anonimiteit waar lastig doorheen te prikken is en komt van pas indien vluchten noodzakelijk is.
Arthur out – Pjanic in.
Sorry Rutger sorry, maar we eindigen deze blog niet met een verhaaltje over belastingen. Helaas… maar dat maakt het niet minder interessant! Vorig jaar ontstond er veel verbazing toen bekend werd dat groot talent Arthur werd geruild voor de toch aardig op leeftijd zijnde Pjanic en 12 miljoen euro. Een vreemde deal voor de gemiddelde voetbalkenner maar een boekhoudkundige truc kan je blik totaal veranderen.
In de deal is afgesproken dat Arthur voor 72 miljoen naar Juventus gaat en Pjanic op zijn beurt voor 60 miljoen naar Barcelona. Maar waarom niet gewoon de spelers ruilen en 12 miljoen overmaken denk je wellicht. Een terechte gedachtegang maar boekhouders kijken hier toch anders tegenaan. Spelers zijn niets anders dan machines voor een normaal bedrijf. Je schaft een machine aan voor een bepaalde prijs en bepaalt hoeveel je van die kosten per jaar van je winst gaat afschrijven. De kosten die je maakt bij de aankoop verminder je dus niet in één keer van je winst maar verspreid je over meerdere jaren. Barcelona kocht Arthur in 2018 voor 31 miljoen en inmiddels was zijn waarde in de boeken gedaald naar 20 miljoen (door afschrijvingen dus). Bij de verkoop maakt Barcelona dus 52 miljoen winst. En hier komt het mooie, in tegenstelling tot de kosten mag je opbrengsten wel direct boeken. De kosten voor Pjanic (60 miljoen) worden dus verspreid over een aantal jaar en de opbrengsten (72 miljoen) worden direct geboekt, een vette winst dus! Als geïnteresseerd in belastingen denk je misschien: “meer winst betekent ook meer belasting, waarom wil je dat?” Goede vraag! Het antwoord? De Financial Fair Play-regels.